Op maandag reageer ik onder de noemer “Kort Leidsch” op een artikel dat afgelopen week in een van de Leidse media heeft gestaan. Een artikel dat mij bezig hield, prikkelde of omdat het zo mooi Leids is dat extra genoemd moet worden. Of gewoon omdat ik mijn mening wil geven over het nieuws! Deze week: Piece of Cake niet zo makkelijk meer (bron: Leidsch Dagblad, vrijdag 26 jan)
De Leidse winkel Piece of Cake in de Haarlemmerstraat is niet meer. En dat is toch wel een beetje pijnlijk. Piece of Cake, ik noemde het vroeger toch altijd in één adem met If&Co, Via Mio en, vooruit, de Free Record Shop. Piece of Cake daar liep ik tijdens koopavond altijd even binnen om tijken wat er nieuw was. Mooie winkel, gezellige sfeer, goede muziek. Piece of Cake, hoeveel Leidenaren hebben er niet op hun werk of op school de blits gemaakt met kleding die daar vandaan kwam. Als je zei dat je iets gekocht had bij Piece of Cake dan hoefde je je niet verontschuldigen. Piece of Cake was hip, stoer en altijd bij de tijd. Daar kon je mee aankomen. Nu sluit de oer-Leidse winkel van Jack en Manon Dambrink de deuren. En ondanks het feit dat ik er geen vaste gast meer was, doet dat toch een beetje pijn. Weer een typische en echte Leidse ondernemer die de pijp aan Maarten geeft. Weer een zelfstandige Leidse ondernemer die de deuren sluit. Weer een stap dichter naar een Haarlemmerstraat vol eenheidsworst der ketenbedrijven. Ik moet bekennen dat ik er maar moeilijk aan kan wennen. Winkels als Piece of Cake geven het Leidse winkelbestand in de binnenstad smoel. Een eigen smoel!
Natuurlijk zie ik ook wel dat de huidige trend in de detailhandel er geen een meer is van fysieke winkels. Zalando, Bol.com, Wehkamp zijn inmiddels zo veel machtiger dan de gemiddelde zelfstandige ondernemer op hoek. Natuurlijk ga ik niet ontkennen dat kopen op internet een trend is, al moet ik bekennen dat ik toch nog steeds ouderwets naar de winkel ga voor een broek, een stofzuiger of een boek. Hoe sympathiek ik winkels als Piece of Cake ook vind, de opkomst van het consumeren vanuit de luie stoel hou ik met dit blogje ook niet tegen. Dat zullen Jack en Manon van Piece of Cake ook erkennen. Toch moet me iets van het hart: We hebben het in Leiden voor winkels als Piece of Cake ook niet makkelijk gemaakt. Ooit schreef ik een column voor het Leids Nieuwsblad over Piece of Cake waarin Jack vertelde dat hij 30 van de 31 dagen per maand werkte. Waarom? Hij was 7 dagen per week open. En omdat er bij zijn buurman een naam van een ketenbedrijf op de gevel staat en omdat die veel makkelijker een blik personeel open trekt om te komen werken voor weinig, moest Piece of Cake daar vanwege concurrentieoogpunt wel in mee. Een keuze had hij eigenlijk niet. Tijdens discussies over de koopzondag probeer ik altijd aan te geven dat 52 koopzondagen onherroepelijk een verschraling van het winkelaanbod als gevolg heeft. Authentieke zelfstandige ondernemers houden het gewoon niet vol. “Ouderwets!”, “Spuitjeslucht!”, “Vorige eeuw” hoor ik altijd uit D66, VVD en soms PvdA-hoek. Zie hier, het sluiten van Piece of Cake is een schoolvoorbeeld van de verschraling die ik bedoel.
We hebben het winkels als Piece of Cake ook niet makkelijk gemaakt. Het is immers een politieke keuze om de lasten van ondernemers sky-high te laten zijn. Een van de hoogste van Nederland. En als het aan PvdA-lijsttrekker Marleen Damen ligt verhogen we de lasten nog verder om tomeloze ambities van onze socialistische vrienden te financieren. Ooit vertelde een ondernemer tegen mij dat hij op 1 januari van het nieuwe jaar al een maandomzet kwijt is aan lokale lasten en (verplichte) lidmaatschappen. Ook dat is een keuze van de lokale politiek. Niet die van mij trouwens.
We hebben het winkels als Piece of Cake ook niet makkelijk gemaakt. Na jaren soebatten, smeken en ideeën aandragen heeft de gemeente er eindelijk voor gekozen om te investeren in het herinrichten van de Haarlemmerstraat. Het is wellicht flauw maar het werd tijd. Maar nog steeds maken wij in het stadhuis de fout om gemakkelijk over het belang van lokale ondernemers te stappen. Voorbeeld: Onlangs stemde nagenoeg alle partijen in de Raad in met het omkatten van 5 winkelpanden aan de Nieuwe Rijn naar horeca. Gevolg: 5 nieuwe grote units waar alleen grote landelijke horecaketens de huur van kunnen betalen. Gevolg: weer een pizzeria met pizza’s voor € 7,50 erbij. Die hadden we nog niet! Als je als CDA’ er dan aangeeft dat het blind toevoegen van vierkante meters horeca, de bestaande horeca in zwaar weer brengt dan moet je ook volgens de VVD niet zeiken. Marktwerking heet dat. Ik noem het dom en naïef. Als liberalen zelfs niet meer weten hoe vraag en aanbod werkt, dan is Leiden echt in last. Nee, het wordt tijd dat wij als lokale politiek eens gaan staan voor lokale, zelfstandige, Leidse ondernemers en dat we ons niet laten leiden door meer, meer, meer! Anders vrees ik dat er een nog een hoop Piece of Cakes zullen volgen.